Μετά το 1974 η ελληνική πολιτική στοχεύει στη σχέση 7 προς 10 (7:10) στις στρατιωτικές δαπάνες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτή η αναλογία προβαλλόταν ανέκαθεν ως ένα είδος ελάχιστου ορίου ασφαλείας, προκειμένου να διατηρείται κάποια ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Μετά την επιλογή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όμως να καταστούν "πολεμικές οικονομίες", οι στρατιωτικές δαπάνες δεν υπολογίζονται πια σε απόλυτες τιμές, αλλά ως ποσοστό του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, "ο Τραμπ έχει δίκιο" να ζητάει από τους Ευρωπαίους να δαπανούν για την άμυνά τους ένα ομοιόμορφο ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αυτό που παραβλέπει η κυβέρνηση είναι ότι το ΑΕΠ της Τουρκίας είναι υπερπενταπλάσιο σε σχέση με το ελληνικό ($1,324 δισ. έναντι $257 δισ. για το 2024). Από τη στιγμή που δεν αναφερόμαστε πια σε απόλυτα ποσά, αλλά σε ποσοστά του ΑΕΠ, αυτή η ανισορροπία υποχρεωτικά θα αντανακλάται και στο ύψος των στρατιωτικών δαπανών. Με άλλα λόγια, αποδεχόμενη πως...