Ελένη Από την Τροία τέλος ο Μενέλαος στη Σπάρτη του γυρνά με την Ελένη κι όπως αρμόζει, εμπρός απ' το παλάτι του, χρυσό βωμό για τη θυσία στήνει. Κι οι Σπαρτιάτες γιορτινοί μαζεύονται, καθένας μες στα μπράτσα του κρατώντας καλόθρεφτο κριάρι. Και προσμένουνε ποιο απ' όλα θα διαλέξει ο Βασιλιάς τους. Μα ο Βασιλιάς τους δίχως καν να τους θωρεί, προς το θυσιαστή, που το μαχαίρι στιλπνό κρατάει στο χέρι, τη Βασίλισσα σπρώχνει με βια!... Κράζει, βοά το πλήθος. Μα, ω θαύμα! μες στην τόσην αναστάτωση άξαφνα ορμούν οι Μούσες... Την αρπάζουν και την πάνε για πάντα στον Ταύγετο, δέκατη Μούσα και αδερφή τους! Το τραγούδι των Αργοναυτών Η ίδια η Αθηνά ν' αγρύπνησε από πάνω της όταν γινότουν κι είναι τόσο ωραία; Λάμπει σαν άστρο μες στα κύματα... Χαίρε, Ιωλκός! Η Αργώ μας ξεκινάει, η Αργώ μας ξεκινάει και πάει!... Θα 'ν' το ταξίδι μας γεμάτο από ξαφνιάσματα, -καλώς να 'ρθουν όποια και να 'ναι!- Όμως κυβέρνα στο τιμόνι, Ιάσονα, και σκόρπισέ μας την...