Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για την μαθητική παραβατικότητα και τους τρόπους διαχείρισής της έχουν πολύ ενδιαφέρον και είναι ικανές να εγείρουν σημαντικές συζητήσεις αναφορικά με την αγωγή που θέλουμε να δώσουμε ως πολιτεία στους μελλοντικούς πολίτες, αλλά και με το παράδειγμα που θέλει να εκπέμψει η παρεμβαίνουσα πολιτεία. Θα ξεκινήσω από ό,τι μου φαίνεται σε γενικές γραμμές θετικό. Η αντικατάσταση των αποβολών με "κοινωνική εργασία εντός του σχολείου" μοιάζει να απομακρύνεται από την στέρφα τιμωρία και να πηγαίνει προς μια περισσότερο κοινωνιοκεντρική προσέγγιση. Επί παραδείγματι, η υποχρέωση ενός παραβατικού μαθητή να βοηθά μαθητές μικρότερων τάξεων ή να συμμετέχει σε εργασίες φροντίδας του χώρου μοιάζει να τον εντάσσει περισσότερο στο πνεύμα της "κοινότητας". Θα λειτουργήσει ικανοποιητικά και σαν μέσο αποτροπής αφού, προφανώς είναι πολύ πιο "κουλ" να μην έρχεσαι μια ή περισσότερες μέρες στο σχολείο ως τιμωρία, από το να σε βλέπουν...