Η πρόσφατη κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Γάζα ανέδειξε, για ακόμη μία φορά, ένα φαινόμενο που η Ευρώπη αδυνατεί να ονοματίσει με σαφήνεια: τη στοχοποίηση Εβραίων πολιτών στις ίδιες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Δεν μιλάμε για την κριτική προς την πολιτική του κράτους του Ισραήλ, αλλά για περιστατικά επιθέσεων, αποκλεισμών, εκφοβισμών και απειλών που απευθύνονται σε ανθρώπους εβραϊκής καταγωγής, λόγω της συλλογικής τους ταύτισης με το κράτος του Ισραήλ και τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Από τον Μεσαίωνα, οι Εβραίοι χρησιμοποιούνταν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι κατά περιόδους κρίσης, στοχοποιούμενοι λόγω της θρησκευτικής ή πολιτισμικής τους ταυτότητας. Στον 20ό αιώνα, η διάδοση θεωριών περί "διεθνούς εβραϊσμού" οδήγησε στην κατασκευή των Εβραίων ως συλλογικού εχθρού, με τραγική κατάληξη το Ολοκαύτωμα. Η ιδέα της συλλογικής ενοχής αποδείχθηκε εξαιρετικά ανθεκτική: επανέρχεται σε κάθε περίοδο κρίσης...