Γνωριστήκαμε με τον Αναστάση πριν δυο δεκαετίες σε μια παρέα και από τότε γίναμε αχώριστοι.Εγώ στα 16 και αυτός στα 17. Παιδιά ήμασταν ακόμη. Πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Μετά το σχολείο και μετά τα μαθήματα πηγαίναμε μαζί βόλτες με το μηχανάκι του και σχεδόν κάθε βράδυ συναντιόμασταν με τους άλλους φίλους συμμαθητές μας. Οι γονείς μας το ήξεραν ότι κάναμε πολύ παρέα αλλά δεν έφεραν αντίρρηση αφ΄όσον ήμασταν εντάξει με τις σχολικές υποχρεώσεις μας. Τα χρόνια πέρασαν, τελειώσαμε και οι δυο το πανεπιστήμιο και σαν φοιτητές συγκατοικήσαμε. Ήμασταν πλέον ζευγάρι και η σχέση μας είχε ωριμάσει. Βασικά εμείς μεγαλώσαμε μαζί και ωριμάσαμε μαζί. Βρήκαμε καλές δουλειές και όλα έδειχναν πως κάποια στιγμή θα παντρευτούμε. Όμως από τότε πέρασαν πολλά χρόνια.Άλλαξαν και τα πιστεύω μας.Εγώ έγινα πιο συντηρητική και αυτός πιο ελεύθερος στις ιδέες του. Εγώ ήθελα γάμο και αυτός ήταν κατά του γάμου και αυτού του παλιομοδίτικου, όπως έλεγε, θεσμού. 'Ποιός...