Το αιματηρό φαινόμενο των "Ορεστειακών" κατέδειξε ότι η γλωσσική διαμάχη είχε βαθύ ριζικό χαρακτήρα στην ελληνική κοινωνία της εποχής. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα η Ελλάδα βρισκόταν σε μια κρίσιμη καμπή: η μετάβαση από το παραδοσιακό πρότυπο του νεοελληνικού κράτους προς τον εκσυγχρονισμό δεν αφορούσε μόνο οικονομικά ή πολιτικά ζητήματα, αλλά βαθιά πολιτισμικά και γλωσσικά διλήμματα. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Το λεγόμενο "γλωσσικό ζήτημα" - η αντικρουόμενη θέση ανάμεσα στην καθαρεύουσα (μια συντηρητική μορφή της ελληνικής γλώσσας με στοιχεία αρχαϊσμού) και τη δημοτική (τη ζωντανή γλώσσα του λαού) - είχε ήδη προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Σε αυτό το πλαίσιο ανέκαθεν η γλώσσα δεν ήταν απλώς μέσο επικοινωνίας αλλά σύμβολο ταυτότητας, εθνικής συνέχειας και κοινωνικού status.Η "Ορέστεια" ως θεατρική καινοτομία Η παράσταση της τριλογίας "Ορέστεια" του Αισχύλου - αποτελούμενης...