Πριν από τρεις ημέρες, ένας κύριος με ρώτησε -κι αυτή την ερώτηση μου την έχουν κάνει πολλοί άνθρωποι- αν με πειράζει το βρισίδι που τρώω. Του απάντησα πως δεν με πειράζει, γιατί έχω εμπειρία πια και ξέρω πώς παίζεται το παιχνίδι, ξέρω ποιοι με βρίζουν και γιατί -άλλωστε, στην χρεοκοπημένη και ξεπουλημένη Ελλάδα συχνά είναι παράσημο να σε βρίζει το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό, ιδιαίτερα αν είσαι απλά ένας πολίτης που γράφει τις σκέψεις του στο μπλογκ του από το σπίτι του- αλλά του επισήμανα πως δεν γίνεται να με πειράζει εμένα να με βρίζουν, όταν βλέπω οι ίδιοι άνθρωποι να βρίζουν για περισσότερο από δυο χρόνια τους γονείς και τους συγγενείς των νεκρών στα Τέμπη, επειδή ζητούν να αποδοθεί Δικαιοσύνη για τον θάνατο των αγαπημένων τους ανθρώπων. Φαντάζεστε πως αισθάνονται οι συγγενείς των νεκρών; Αλήθεια, το σκέφτεστε αυτό; Σκέφτεστε να σκοτωθεί το παιδί σας και να σας βρίζουν και να σας ειρωνεύονται για πάνω...