Δημιουργήθηκαν στη μεταπολίτευση, στα τέλη της δεκαετίας του '70, και θεσμοθετήθηκαν στη δεκαετία του '80, επί ΠΑΣΟΚ, όταν το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να ελέγξει τη φορολογική πραγματικότητα. Ελλείψει μηχανισμών και εργαλείων, οι τότε -και μετέπειτα- κυβερνήσεις και τα υπουργεία Οικονομικών κατέφυγαν σε μια μηχανιστική λύση: η φορολογημένη κατοχή ενός αυτοκινήτου, ενός σπιτιού ή άλλου περιουσιακού στοιχείου να θεωρείται τεκμήριο εισοδήματος. Με άλλα λόγια, επειδή ο πολίτης είχε στην κατοχή του ένα -επαναλαμβάνω φορολογημένο- περιουσιακό στοιχείο, το κράτος υπέθετε αυθαίρετα ότι διέθετε και αντίστοιχα εισοδήματα για να το συντηρήσει. Και τι συντήρηση: Για παράδειγμα για ένα αυτοκίνητο 1.200 κ.εκ., μέχρι πρότινος το Ελληνικό κράτος επέβαλε τεκμήριο "συντήρησης" 333,3 ευρώ το μήνα! Αντί να χτυπηθεί η πραγματική φοροδιαφυγή, εγκαθιδρύθηκε ένα λογιστικό κατασκεύασμα που τιμωρούσε οριζόντια. Το τεκμήριο αυτοκινήτου, ειδικά, έγινε σύμβολο...