Δεν είναι το σκάνδαλο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, το "αποτύχαμε" του Μητσοτάκη (ξαφνικά;), τα ξένα λεφτά. Είναι οι απομαγνητοφωνήσεις των εμπλεκόμενων, ο απολογητικός βερμπαλισμός των απολογούμενων υπουργών, τα πρόστυχα ελληνικά και το επίπεδο αυτών που κάνουν κουμάντο στο βουστάσιο και την λάσπη. Διότι ακούστε πως μιλάνε θεσμικά και πως τα λένε χοντρά μεταξύ τους. Ήρθε λοιπόν να μου ζητήσει τα ρέστα η ηλικία, "στη στερνή μου σκάλα / όπου προσμένω την ώρα της επιστροφής μου να χαράξει / σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια / στην κάσα ενός φιλάργυρου και τέλος / ήρθε η στιγμή της πλερωμής",oπως γράφει ο Σεφέρης στον "Τελευταίο σταθμό". Στη στερνή μου σκάλα και εγώ μιας χαμένης Μυκόνου με τις λάμπες πετρελαίου και στα καφενεία τις λουξ, ειδοποιημένος από έναν αργοπορημένο covid που άρπαξα χριστουγεννιάτικα. Και βουρλίζομαι τώρα με τα εισπνεόμενα, δείχνοντας άνετος για πράγματα που δεν μπορώ πια να κάνω, και, παρά ταύτα, τα κάνω...