Κάθε φορά που διαβάζω τα διθυραμβικά και υποθέτω αρκετά υπερβολικά (αλλά καλά για εσωτερική- ψηφοθηρική κατανάλωση), για τον φοβερό και τρομερό θόλο του Αχιλλέα που θα προστατεύσει λέει το Αιγαίο και από τα drones, και από τους πυραύλους και από τα υποβρύχια και δεν θα φοβόμαστε πια κανέναν από τους οχτρούς μας, κάθε φορά που διαβάζω και για το νέο υπερόπλο που θα αγοράσουμε και θα μας τρέμουν όλοι οι γείτονες, φίλοι και εχθροί, ο νους μου γυρίζει στο βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση (βλ. Ελλάδα 1953-2024, Χρόνος και Πολιτική Οικονομία, εκδόσεις Πατάκη) για το πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία. Γιατί γυρίζει εκεί το μυαλό μου; Τι σχέση έχει η οικονομική ανάλυση με την άμυνα; Γιατί ανάμεσα σε άλλα εξαιρετικά ενημερωτικά- και γιατί για παράδειγμα η Ελλάδα αδυνατεί να παράξει ισχυρούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και να παρακολουθήσει τις διεθνείς τεχνολογικές εξελίξεις και να δημιουργήσει καινοτόμα προϊόντα- ο πρώην υπουργός και καθηγητής Τάσος...