Γράφει η Ευτυχία ΠαπούλιαΚοινωνιολόγοςΠολλοί χάνουν την ψυχραιμία τους μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν χάνεις τη δική σου.Frank Moore Colby Αν έπρεπε να περιγράψει κανείς το ύφος του Ντόναλντ Τραμπ, θα κατέληγε πιθανότατα σε έναν συνδυασμό αυθορμητισμού και αδεξιότητας. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν επιδιώκει ποτέ τη διπλωματία του λόγου, προτιμά τον αιφνιδιασμό και αφήνει τον ακροατή ανάμεσα στην απορία και το μειδίαμα. Έτσι σχολίασε και τη Γκρέτα Τούνμπεργκ, τη νεαρή Σουηδή ακτιβίστρια που φιλοδοξεί να ηγηθεί και αυτή μιας ακόμη επανάστασης εναντίον όλων των δεινών που ταλαιπωρούν τον κόσμο αλλά... και την ίδια. "Έχει πρόβλημα διαχείρισης θυμού", είπε ο Τραμπ, προκαλώντας το αναμενόμενο κύμα αντιδράσεων. Κι όμως, μέσα στην αγαρμποσύνη του, αναδύθηκε άθελά του μια αλήθεια: ο θυμός έχει γίνει η πιο εύκολη μορφή ρητορικής δεινότητας της εποχής μας. Η οργή, άλλοτε φυσική αντίδραση στον πόνο ή στην αδικία, μετατράπηκε σε στάση ζωής.