Αισθάνομαι ότι με ορισμένους από αυτούς που παρεμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα δεν βρίσκομαι στο ίδιο σύμπαν, αλλά σε δύο παράλληλες πραγματικότητες. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς πώς βγαίνουν διάφοροι και ελεεινολογούν σε βάρος του δημοψηφίσματος και της θέσης που πήρε τότε η κοινωνία. Γιατί δεν πρόκειται για διαφορά γνώμης. Αλλά για δύο διαφορετικούς κόσμους. Γιατί ευτυχώς ακόμη θυμόμαστε. Στην περίοδο 2010-15 η ελληνική κοινωνία δέχτηκε μια πρωτοφανή επίθεση. Χωρίς να φταίει - δεν υπήρξε χυδαιότερος μύθος από το "μαζί τα φάγαμε" - είδε τη ζωή της να δέχεται πλήγματα πρωτοφανή, μια υποβάθμιση που άλλες χώρες είχαν να δουν από τη δεκαετία του 1930. Κατακτήσεις δεκαετιών βρέθηκαν στο στόχαστρο. Η εργατική νομοθεσία καταργήθηκε. Η ανεργία εκτινάχθηκε. Χιλιάδες άνθρωποι πήραν το δρόμο της ξενιτειάς. Η δημοκρατία καταλύθηκε όταν η Τρόικα αποφάσιζε κόντρα σε μια κοινωνία που έλεγε "δεν πάει άλλο". Η κοινωνία αντιμετωπίστηκε ως ένα πειραματόζωο...