Αυτές τις ημέρες με τα γεγονότα στην Μόρια , διάβαζα παράλληλα το βιβλίο του Ντανιέλ Σεντερμάν "ΒΕΡΟΛΙΝΟ , 1933. Η στάση του Διεθνούς Τύπου μπροστά στον Χίτλερ" από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ που μου έστειλε ο εκδότης, συμφοιτητής και φίλος Νίκος Γκιώνης. Σε ένα σημείο έπεσα πάνω σε μια διατύπωση που αρχικά με παραξένεψε: κάθε σοβαρή διαδικτυακή συζήτηση, τελικά καταλήγει στον Χίτλερ. Όσο προχωρούσα στην ανάγνωση καταλάβαινα τι ήθελε να πει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γιατί ανακάλυπτα και εγώ μαζί με τον συγγραφέα που είχε κάνει εξονυχιστική έρευνα τις αναλογίες ανάμεσα στο τότε και το σήμερα. Αναλογίες, όχι ταυτίσεις. Ο Τραμπ δεν είναι Χίτλερ, λέει ο συγγραφέας. Όμως προσθέτει: το βιβλίο αυτό γεννήθηκε όντως από τον "τρόμο Τραμπ". Αυτόν τον παγερό τρόμο που ακολούθησε τα γέλια. Διερωτάται: Θα εγκαθιδρύσει άραγε ο Τραμπ στις ΗΠΑ ένα αυταρχικό καθεστώς, ένα είδος τηλεκρατίας; Μια δικτατορία του Twitter; Θα διώξει τους μετανάστες; Θα κτίσει...