Η πιο θεσπέσια και αυτοσαρκαστική εξομολόγηση στην ιστορία του σινεμά είναι το φελινικό "Οκτώμισι" που παίζεται ξανά στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο Φελίνι στα 60ς είναι ήδη ένας μύθος του σινεμά: πασίγνωστος, αυταρχικός, επίμονος, τελειομανής. Το γύρισμα κάθε ταινίας του και μια περιπέτεια. Κάθε φορά που πιάνει την κάμερα είναι σαν να δαιμονίζεται. Ο πιστός καθολικός, οικογενειάρχης και φιλάνθρωπος Φελίνι τρώγεται με τις σάρκες του και αμφισβητεί όλα τα πιστεύω του. Το 1962 στα 42 του πονοκεφαλιάζει για το ποια θα είναι η επόμενη ταινία του μετά από την "Dolce vita" που αποθεώθηκε από κοινό και κριτική και θεωρήθηκε ως το απόλυτο αριστούργημα του. Θυμίζουμε ότι η "Γλυκιά ζωή" (όπως παίχτηκε το φιλμ στις ελληνικές αίθουσες) είχε κερδίσει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1960 αλλά και το Όσκαρ Κοστουμιών Ασπρόμαυρης Ταινίας το 1961. Ο Φελίνι καταλήγει στην ιστορία του Γκουίντο Ανσέλμι. Ενός διακεκριμένου αλλά βασανισμένου από τις...