Όταν έχεις διαβάσει ένα προηγούμενο βιβλίο που σου άρεσε ενός συγγραφέα πας με λαχτάρα αλλά και με μια κάποια ανησυχία να πιάσεις το επόμενο έργο του. Ads Στο "ΤΡΙΑ ΔΕΚΑΟΚΤΩ" του Θράσου Καμινάκη η ένταση που ίσως βίωνε μετά από κάθε ιστορία ο αναγνώστης ζητούσε συνήθως κάποιο χρόνο για να περάσει στην επόμενη. Ήταν λίγο σαν ο συγγραφέας να ήθελε κάθε φορά να κορυφώνει όλο και περισσότερο και με κάθε ιστορία του να σπάει τα "ρεκόρ" αγωνίας ή συγκρούσεων και εντάσεων στον ψυχισμό των ηρώων στο στίβο της μυθοπλασίας και της αφηγηματικότητας. Με άλλα λόγια έβλεπες πως σε μια ιστορία τεσσάρων σελίδων η πυκνότητα της πλοκής και η φόρτιση των δραματικών καταστάσεων ευνοούσαν το σασπένς ενώ μέχρι να τελειώσει ένα απλό διήγημα αποκτούσε από άποψη περιεχομένου το βάρος ενός μυθιστορήματος. Παράλληλα για να αποκωδικοποιήσει κανείς και τον τίτλο "ΤΡΙΑ ΔΕΚΑΟΚΤΩ" και μέχρι να καταλάβει πως μιλάμε για έναν αριθμό ξόρκι ή φυλακτό είχα χρειαζόταν μια...