Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έχουν βρεθεί ή βρίσκονται κατηγορούμενοι για κάποιο αδίκημα που δεν τέλεσαν, για να αθωωθούν στη συνέχεια πανηγυρικά με απόφαση του ποινικού δικαστηρίου. Φταίνε οι εισαγγελείς που, χωρίς επίγνωση της ταλαιπωρίας που προκαλούν, ασκούν με μεγάλη ευκολία την ποινική δίωξη; Φταίει η νομοθεσία που δεν θέτει σαφή κριτήρια για την άσκησή της; Ή μήπως φταίει κάτι βαθύτερο, ότι ως κοινωνία δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την ισορροπία που επιβάλλεται να τηρείται μεταξύ του δικαιώματος της πολιτείας να τιμωρεί τους ενόχους και του δικαιώματος όλων μας να μην τελούμε στην ομηρεία μιας ποινικής δίωξης χωρίς τεκμηριωμένο λόγο; Τρία παραδείγματα για να γίνουν παραστατικά όσα αναφέρθηκαν: 1. Υστερα από φήμες, καταγγελίες, αλλεπάλληλα δημοσιεύματα ότι μια σύμβαση ανάθεσης προμήθειας τεράστιου αριθμού λεωφορείων έγινε κατόπιν δωροδοκίας μελών της επιτροπής ανάθεσης, ασκείται ποινική δίωξη κατά όλων των μελών της επιτροπής και...