Διαβάζει ο Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου Εις τού Σαϊτονικολή εμοίραζαν τούς πρώτους σισανέδες πού έφερε τό Πανελλήνιον. Μέ τούς άλλους επήγε καί ο Ανδρουλιός νά πάρη, αλλ' ενώ έφθασεν εκ τών πρώτων, επλησίασε μέ τούς τελευταίους, όταν έμειναν ακόμη τέσσερα ή πέντε μόνον τουφέκια καί οι απαιτηταί ήσαν δεκαπέντε καί περισσότεροι. Ο Αναγνώστης ο Πλατής, καθήμενος, κατέγραφεν εκείνους πού ελάμβαναν όπλα· ο δέ Σαϊτονικολής, όρθιος, τά εμοίραζεν, απευθύνων εις έκαστον μίαν ευχήν: - Καλορρίζικο! Τιμημένο νά τό βαστάς καί τιμημένο νά σέ βγάλη! καί άλλα τοιαύτα. Ο Ανδρουλιός, υποχωρών εις όλους, απωθούμενος καί ουδένα απωθών, εκινδύνευε νά μή πάρη τίποτε· αλλ' επί τέλους ευρέθη ενώπιον τού Σαϊτονικολή, όστις ήτο γυρισμένος τήν στιγμήν εκείνην πρός τήν γωνίαν όπου ανέκειντο τά όπλα καί όστις εστράφη κρατών ένα σισανέν. Ήνοιγε δέ τό στόμα νά είπη τήν απαραίτητον ευχήν καί ο Ανδρουλιός εκινήθη νά πάρη τό τουφέκι, ότε ο Σαϊτονικολής τόν είδε καί...