Ο Πλάτων έγραψε το Συμπόσιο γύρω στο 385 π.Χ., και τότε όλα εκείνα τα πρόσωπα του έργου, οι νεαροί συνδαιτυμόνες, είχαν πια πεθάνει, αφού τα πραγματικά γεγονότα που αφηγείται ο συγγραφέας, δηλαδή το συμπόσιο στο σπίτι του Αγάθωνα, είχαν συμβεί τριάντα χρόνια νωρίτερα, το 416 π.Χ. Η Άννα Κοκκίνου, στη συνέντευξή της (LiFO, 23/4/2025), όταν πρωτοανέβηκε φέτος το Συμπόσιο, αναφέρεται στην εποχή της συγγραφής του έργου, μιλάει για τη "χώρα των νεκρών" και νιώθει την ανάγκη να συμπληρώσει ότι και οι φίλοι της λόγιοι, όπως ο Βασίλης Διοσκουρίδης, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, που στον κύκλο τους γνώρισε και μυήθηκε στο Συμπόσιο, μέσα σε ένα φλογερό κλίμα πνευματικών αναζητήσεων, είναι κι αυτοί σήμερα νεκροί. Προσωπικά, νιώθω ότι εμείς, οι σημερινοί θεατές, είμαστε οι απέθαντοι, οι νεκροζώντανοι μάρτυρες ενός πολιτισμού που επίσης χάθηκε (ή χάνεται μέρα με τη μέρα), υποχρεωμένοι να τον αποχαιρετάμε όχι τόσο μπροστά σε κάποιο ιστορικό κενό αλλά...