Ο Παναγιώτης Καραίσκος, πριν διασχίσει νικηφόρα την αυθεντική διαδρομή του Μαραθώνα, διέσχισε τον δικό του, εσωτερικό, σκοτεινό μαραθώνιο: τον αγώνα απέναντι στα ναρκωτικά, στην απώλεια ελέγχου, στον φόβο, στην ίδια του την κατάρρευση. Εκεί όπου πολλοί λυγίζουν, εκείνος βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί. Ο Παναγιώτης βυθίστηκε σε ουσίες που του υπόσχονταν απελευθέρωση, μα στην πραγματικότητα τον έδεναν σε έναν κύκλο που γινόταν όλο και πιο ασφυκτικός. Η ηρωίνη τον διολίσθησε προς έναν γκρεμό όπου η ελπίδα μοιάζει σπάνια και η πίστη ακόμη πιο μακρινή. Κι όμως, κάπου μέσα του υπήρχε ένα μικρό φως, ένα πείσμα, μια σπίθα που αρνιόταν να σβήσει. Με τη βοήθεια ανθρώπων που τον πίστεψαν, με την αποδοχή ότι χρειαζόταν βοήθεια, με την επιμονή και την ταπεινότητα ενός ανθρώπου που θέλει να ξαναβρεί τον εαυτό του, έκανε το πρώτο, δύσκολο βήμα προς τη σωτηρία. Και τότε ανακάλυψε το τρέξιμο. Το 2012 πήγε με φίλους του στο Καλλιμάρμαρο να δει αγώνες. Έναν...