Στην Πάρο, το λευκό των σπιτιών ακόμη αστράφτει κάτω από τον ανελέητο ήλιο του Αιγαίου, κι η θάλασσα εξακολουθεί να κυματίζει σαν γαλάζιο μετάξι. Μα πίσω από την καρτ-ποστάλ, το νησί ασφυκτιά. Ο υπέρ τουρισμός, σαν πλημμύρα ανεξέλεγκτη, ξεχείλισε κάθε όριο· οι δρόμοι πνίγονται στα σκουπίδια, οι υποδομές λυγίζουν, κι οι άνθρωποι που δουλεύουν για να κρατήσουν ζωντανό το καλοκαιρινό όνειρο λιγοστεύουν, αφήνοντας πίσω τους υπηρεσίες που χάνουν την ψυχή και τη φροντίδα τους. Η Πάρος παραμένει όμορφη, μα η ομορφιά της κινδυνεύει να γίνει σκιά, αν δεν βρεθεί τρόπος να ανασάνει ξανά. Πάροςσκουπίδιαυπερτουρισμόςυποδομές