Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα, την Ελλάδα, όπου κυριαρχούσαν η ακραία υπερβολή και η άκρατη παραφιλολογία, καθιερώθηκε ένας όρος που αφορούσε τα πανεπιστήμιά της και λεγόταν "άσυλο". Τι ήταν το άσυλο; Η απαγόρευση της εισόδου στα πανεπιστήμια αστυνομικών δυνάμεων, είτε με στολές είτε με πολιτικά - όπερ και το χειρότερο κατ' εκείνους που καθιέρωσαν τον όρο. Γιατί καθιερώθηκε το "άσυλο"; Για να προστατευθούν, υποτίθεται, η "ελεύθερη διακίνηση των ιδεών" και η "ζύμωση" των φοιτητών γύρω από αυτές, η οποία παρεμποδιζόταν από τις συνήθως αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις της μετεμφυλιακής περιόδου. Διότι το κράτος της Δεξιάς ήθελε να γνωρίζει τι συμβαίνει στις συνελεύσεις των φοιτητών, τι διακινείται, τι ακούγεται και τι προετοιμάζεται. Το πράγμα ξεχείλωσε άσχημα μετά τη δικτατορία και την εγκαθίδρυση της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Παρότι, λοιπόν, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε, καινούργιοι θεσμοί εγκαθιδρύθηκαν, το "άσυλο" μεταβλήθηκε σε...