Οι πελώριοι πλάτανοι, με τους χοντρούς κορμούς και το πολύ πυκνό φύλλωμα, στο προαύλιο της ιστορικής Λέσχης Μεταλλωρύχων, στην παραλία του Στρατωνίου Χαλκιδικής, συμπληρώνουν πάνω από πενήντα χρόνια ζωής. Το ίδιο το κτίριο είναι παλαιότερο της δεκαετίας του 1960, χτισμένο με την τάση της αρχιτεκτονικής που επικράτησε κατά τις δεκαετίες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, για να εξασφαλίζει μεγαλύτερη λειτουργικότητα και άνεση για τον σκοπό που εξυπηρετούσε: την ολιγόλεπτη ανάπαυλα των μεροκαματιάρηδων μεταλλωρύχων, ηλεκτρολόγων και χειριστών μηχανημάτων, πριν και μετά τη σκληρή δουλειά στα ορυχεία του "Μαντέμ Λάκκου" και στο "εργοστάσιο επίπλευσης" του μεταλλεύματος, στο Στρατώνι. Εκεί, στη Λέσχη, μέχρι και σήμερα, γενιές και γενιές απομάχων μεταλλωρύχων περνούν τις ώρες τους με καφέ, τσίπουρο και μεζέδες, μαζί με ενεργούς συναδέλφους τους -τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που συνέχισαν στο ίδιο επάγγελμα. Τρεις και τέσσερις γενιές...