"ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ότι πήγα ξανά στο Μάντερλεϊ". Η αρχή της "Ρεβέκκας" είναι μια από τις πιο γνωστές πρώτες φράσεις που έχουν γραφτεί ποτέ σε μυθιστόρημα. Και σίγουρα η πιο αξιομνημόνευτη. Την χρησιμοποίησα και εγώ ως επίγραμμα στο βιβλίο μου "Σάκος με κόκαλα". Η Δάφνη Ντι Μοριέ έχει επίσης γράψει την καλύτερη πρώτη φράση στο λογοτεχνικό είδος του αλλόκοτου. Το κλασικό της διήγημα "Τα πουλιά" ξεκινά ως εξής: "Στις τρεις του Δεκέμβρη ο άνεμος άλλαξε κατά τη διάρκεια της νύχτας και ήρθε ο χειμώνας". Σύντομο, παγερό και εύστοχο. Θα μπορούσε σχεδόν να αποτελεί ένα μετεωρολογικό δελτίο. Η κινηματογραφική εκδοχή του διηγήματος, παραφορτωμένη με έναν ερωτικό δεσμό μεταξύ όμορφων ανθρώπων του Χόλιγουντ (ο Ροντ Τέιλορ ως Μιτς, η Τίπι Χέντρεν ως Μέλανι) που συνοδεύει τις επιθέσεις των πουλιών, δεν έχει σχεδόν καμία ομοιότητα με την ιστορία που έγραψε η Ντι Μοριέ. Το σκηνικό της ταινίας είναι το ηλιόλουστο Μποντέγκα Μπέι της Καλιφόρνιας...