ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ πάνω στα δίπατα crocs μου, στα ακουστικά μου έπαιζε "Whatever Lola wants, Lola gets, and, little man, little Lola wants you".1 Μέχρι να φτάσω στην Πατησίων συνάντησα κι άλλα περήφανα πλάσματα που τα συναντώ και τους δώδεκα μήνες του χρόνου σε στέκια και γειτονιές στον ίδιο αθηναϊκό queer trans κύκλο. Ναι, υπάρχουν ακόμα αυτά τα πλάσματα που δεν βγαίνουν από τις φωλιές τους μόνο τον Ιούνιο, που νιώθουν υπερηφάνεια χωρίς χορηγίες, χωρίς να έχουν "ΛΟΑΤΚΙ μαγαζιά", και κατεβαίνουν σε πορείες για τη Γάζα, για τα Τέμπη για τα εργασιακά, για τα ακριβά ενοίκια, ακόμα και χωρίς rainbow σημαία. Τα έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, σας το ορκίζομαι! "Καλημέρα, φιλενάδα, τι κάνεις; Όλα καλά;" Κάποιες φορές η κουβέντα μας παίρνει σοβαρές προεκτάσεις. "Δεν σε είδα στο Τζούντιθ Μπάτλερ". "Δούλευα, αγάπη", απαντώ, ενώ στην πραγματικότητα πέρασα από τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης τρέχοντας, χαιρέτησα από μακριά κι έτρεξα να προλάβω το...