Οφείλουμε να ανοίξουμε το στόμα μας και να φωνάξουμε ένα οργισμένο, αποφασιστικό αλλά και έμπρακτο "Φτάνει πια! Ώς εδώ!". Μπορεί να μη χάσαμε τον γιο ή την κόρη μας, την ανεψιά ή τον φίλο μας στα Τέμπη, εκεί που σκοτώθηκαν άδικα πενήντα επτά άνθρωποι, νέοι οι περισσότεροι, όταν το τρένο στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία... Μπορεί να μην ήταν συγγενής μας κάποιος από τους εξακόσιους πενήντα πρόσφυγες και μετανάστες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που πνίγηκαν στα ανοιχτά της Πύλου, όταν βυθίστηκε το σκάφος που τους μετέφερε... Μπορεί το τηλέφωνό μας να μη παρακολουθούνταν από το παράνομο λογισμικό Pretador ή την -ευρισκόμενη υπό τον απόλυτο έλεγχο του Πρωθυπουργού- ΕΥΠ... Μπορεί να μην είμαστε αγρότες ή κτηνοτρόφοι, που δεν πήραμε επιδότηση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, επειδή την καρπώθηκε, χωρίς να τη δικαιούται, κάποιος άλλος που είχε "μπάρμπα στην Κορώνη"... Μπορεί ... Όμως, όσο κι αν τα αντανακλαστικά μας ως...