medlabnews.gr Δεν υπάρχει τίποτα πιο άδικο από το να ξεριζώνεις μια οικογένεια από το σπίτι της. Κι όμως, σε μια γειτονιά γεμάτη ήλιο και παιδικά γέλια, ένα σπίτι σφράγισε βουβά την ιστορία του, μαζί με τα όνειρα αυτών που το είχαν χτίσει με αγάπη, ιδρώτα και πίστη ότι η ζωή μπορεί να τους ανήκει. Ο Γιάννης και η Μαρία μεγάλωσαν εκεί τα δυο τους παιδιά. Ήταν εργάτες της καθημερινότητας - εκείνος υδραυλικός, εκείνη φροντίστρια ηλικιωμένων. Δούλευαν από το χάραμα ως το βράδυ. Δεν ζήτησαν ποτέ ελεημοσύνη. Μόνο αξιοπρέπεια. Το σπίτι τους δεν ήταν βίλα. Ήταν όμως γεμάτο φωτογραφίες, μυρωδιές από φρεσκοψημένο ψωμί, χειροποίητες ζωγραφιές στους τοίχους και μια αυλή όπου κάθε καλοκαίρι έστηναν αυτοσχέδιες γιορτές. Όταν αρρώστησε ο μικρός τους γιος και χρειάστηκε να σταματήσουν προσωρινά τη δουλειά, τα δάνεια φούσκωσαν σαν καρκίνωμα. Η τράπεζα, στην αρχή ευγενική, μετά απρόσωπη, στο τέλος αμείλικτη. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς έλεος. Ο...