Μια μικρή ιστορία από την παιδιατρική καθημερινότητα... Ο Νικόλας, 5 ετών, μπαίνει στο ιατρείο σαν ανεμοστρόβιλος. Μιλάει ασταμάτητα, δυσκολεύεται να κάτσει στη θέση του και ενθουσιάζεται με κάθε μικρό αντικείμενο που βλέπει. Η μαμά του με ρωτά, με μια ελαφρά τρέμουσα φωνή: "Γιατρέ μου, μήπως έχει ΔΕΠΥ; Στο νηπιαγωγείο το ανέφεραν...". Η ερώτηση αυτή έχει γίνει σχεδόν καθημερινή. Και όχι άδικα. Τι συμβαίνει τελικά; Γιατί "ξεφυτρώνουν" διαγνώσεις; Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία αύξηση στις διαγνώσεις ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) και ΔΑΦ (Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος). Σε πολλές χώρες, όπως οι Η.Π.Α. αλλά και η Ελλάδα και η Κύπρος, τα ποσοστά φαίνεται να εκτοξεύονται. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Έχουμε περισσότερα παιδιά με νευροαναπτυξιακές δυσκολίες; Έχουμε καλύτερα εκπαιδευμένους επαγγελματίες και ευαισθητοποιημένους γονείς; Μήπως έχουμε και μια κοινωνία που δεν αντέχει τη διαφορετικότητα και...