Κάτω από την καθημερινή ρουτίνα, πίσω από τις φωνές των δρόμων και τις οθόνες που δεν σβήνουν ποτέ, υπάρχει μια σιωπηλή εξάντληση που βαθαίνει. Στη Δυτική Ελλάδα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν συναισθήματα άγχους, μελαγχολίας και εσωτερικού κενού. Η ψυχική κόπωση δεν κάνει διακρίσεις, αγγίζει τον φοιτητή που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα, τη μητέρα που ισορροπεί ανάμεσα στην εργασία και την οικογένεια, τον ηλικιωμένο που βιώνει μοναξιά και απώλεια νοήματος. Η ψυχολογία μας υπενθυμίζει ότι η συνεχής έκθεση σε στρεσογόνους παράγοντες, οικονομική αβεβαιότητα, κοινωνική πίεση, υπερπληροφόρηση, επιβαρύνει το νευρικό σύστημα και διαβρώνει σταδιακά την ψυχική ανθεκτικότητα. Η έλλειψη σταθερότητας δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο: η ανασφάλεια γεννά άγχος, το άγχος φέρνει απομόνωση, και η απομόνωση οδηγεί στη σιωπή. Στην Αχαία, οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας λειτουργούν στα όρια των δυνατοτήτων τους. Οι ελλείψεις σε προσωπικό, οι...