Της Μαρίας Κ. Χωριανοπούλου* Σε οριακές καταστάσεις και κρίσιμα διλήμματα, όταν οι ανθρώπινες αποφάσεις αγγίζουν τα όριά τους, οι κοινωνίες συχνά στρέφονται σε εξωτερικές αυθεντίες για να αποθέσουν σε αυτές την ευθύνη των πιο δύσκολων επιλογών. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, επιδιώκεται η λήψη αποφάσεων που να φαντάζουν αντικειμενικές, αξιόπιστες και αδιάβλητες. Στη σύγχρονη εποχή, η αυθεντία αυτή ενσαρκώνεται όλο και συχνότερα από τα υπολογιστικά συστήματα και τους λεγόμενους "έξυπνους" αλγόριθμους, οι οποίοι καλούνται να κρίνουν σε πεδία όπως η υγεία, η δικαιοσύνη, η ασφάλιση και η απασχόληση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι αποφάσεις των αλγορίθμων είναι ταχύτερες, πιο ουδέτερες και περισσότερο απαλλαγμένες από ανθρώπινες προκαταλήψεις. Αλλά παραμένει το θεμελιώδες ερώτημα: είναι και πιο ηθικές; Για να κωδικοποιήσουμε την ηθική σε έναν αλγόριθμο, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσουμε ότι η ηθική δεν είναι συλλογή από σταθερούς κανόνες αλλά...