Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι οι στατίνες εμπλέκονται σε διάφορες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της αναστολής του σεληνίου και της υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης, η οποία χρησιμεύει στην καταστολή του υπεροξειδωτικού στρες. Υπενθυμίζω ότι η μειωμένη βιοσύνθεση σεληνοπρωτείνης μπορεί να είναι ένας παράγοντας συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, παρόμοια με τις διατατικές μυοκαρδιοπάθειες που παρατηρούνται με την ανεπάρκεια σ εληνίου. Επιπλέον, οι στατίνες αναστέλλουν τη σύνθεση του συνενζύμου Q10, της βιταμίνης D, και αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη κατά 45% (υπάρχουν αρκετές μελέτες που το υποστηρίζουν αυτό ( https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10546337/... ), ενώ φαίνεται επίσης να συμβάλλουν σε αυξημένο κίνδυνο σχηματισμού αθηρωματικής πλάκας. https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/ATVBAHA.119.313832 Όλα αυτά ήταν ήδη λόγος να σκεφτούμε προσεκτικά την παρατεταμένη χρήση τους, για να μην αναφέρουμε τη μεγαλύτερη σημασία...