Η σιωπή των Βρυξελλών είναι σύνηθες φαινόμενο σε κρίσεις όπου εμπλέκονται μέρη τα οποία η δυτική πολιτική αντίληψη αντιμετωπίζει με αμφιθυμία Δεν είναι η πρώτη φορά που σ' μια μείζονα κρίση, όπως μια ευθεία στρατιωτική αναμέτρηση, η οποία μάλιστα διαδραματίζεται στον εγγύς γεωπολιτικό χώρο της, τη Μέση Ανατολή, η φωνή της Ευρώπης, δεν υπάρχει. Η αφωνία της είναι "εκκωφαντική" και παρατηρήσιμη ακόμη και από τους μη επαίοντες. Είναι αυτό μια επιλογή, ή το αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ενιαίας πολιτικής γραμμής; Είναι συνέπεια της χρόνιας ευρωπαϊκής δυσπραγίας στη σύνθεση μιας ενιαίας πολιτικής στάσης που να μην πηγαίνει κόντρα σε εθνικές στρατηγικές και επι μέρους "προτιμήσεις"; Ή είναι απλά μια βολική μετάθεση ευθύνης; Μια συνειρμική απώθηση ενός ρόλου που απαιτεί εκ των πραγμάτων δέσμευση και, κυρίως, ισχυρή πολιτική βούληση. Μερικοί αναλυτές το εξηγούν με απλά λόγια: Για τους Ευρωπαίους ηγέτες τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, της Ασίας...