Αν η συμφωνία Ισραήλ-Χαμάς πετύχει, οι ΗΠΑ θα έχουν καταστεί de facto ο παράγοντας με το παντοδύναμο και αδιαμφισβήτητο έρεισμα στη περιοχή Οι τελευταίες κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στη Μέση Ανατολή και ειδικά το σχέδιό του για τη Γάζα, πέρα από τις προοπτικές σε επίπεδο πρακτικού αποτελέσματος που ανοίγουν, κυρίως με τη διακοπή της ανατροφοδότησης της σύγκρουσης, δίνουν το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή. Στην πιο αστάθμητη γεωπολιτική συγκυρία και με το διαπραγματευτικό πλαίσιο του παγκόσμιου συστήματος πιο αδύναμο από ποτέ, η αμερικανική κυβέρνηση δρομολογεί μια διευθέτηση με πολιτικά μέσα στην Παλαιστίνη. Μια κίνηση που δυνάμει δημιουργεί δεσμεύσεις για τους δύο εμπλεκόμενους στη σύγκρουση. Είναι κάτι "τυχαίο", μια συγκυριακή δυναμική που αναπτύχθηκε από την προσωπική φιλοδοξία του μεγιστάνα να είναι ο "ειρηνοποιός" του κόσμου; Είναι μια "ανάγκη" που προέκυψε από ένα προφανές αδιέξοδο -συνέχιση του πολέμου...