Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει μια βαθιά ανισορροπία. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να συσσωρεύονται σε μια χούφτα αγορές, ενώ τα τεράστια αποθέματα ανθρωπίνων δυνατοτήτων στις αναπτυσσόμενες χώρες παραμένουν υποαξιοποιημένα. Την επόμενη δεκαετία 1,2 δισ. νέοι άνθρωποι -κυρίως στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες- θα ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό. Ωστόσο, οι τρέχουσες οικονομικές δομές θα δημιουργήσουν μόνο 420 εκατ. νέες θέσεις εργασίας. Αυτό δεν είναι απλώς μια πρόκληση ανάπτυξης. Είναι ένας διαρθρωτικός κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία. Η ανεργία και η υποαπασχόληση τέτοιου μεγέθους πιέζουν τα πολιτικά συστήματα, τροφοδοτούν τη μετανάστευση και εκθέτουν την ευθραυστότητα των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων. Το μέγεθος της πρόκλησης απαιτεί μια θεμελιώδη εξέλιξη στο πώς η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι πολυμερείς θεσμοί συνδέουν το ιδιωτικό κεφάλαιο με τους αναπτυξιακούς στόχους. Όταν οι θεσμικοί επενδυτές που...