Το Σάββατο που μας πέρασε συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα τις 5ης Ιουλίου, 2015. Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Πάρα πολλά. Σε σημείο, που νομίζουμε ότι ζούμε σε άλλη χώρα. Αρχικά, η μεγάλη κουβέντα που άνοιξε μετά το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα για δημοσιοποίηση των πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, την επομένη του δημοψηφίσματος έκλεισε με τη δημοσίευση τους από το in.gr. Μέσω αυτών, επιβεβαιώθηκαν πλήρως όλα όσα γνώριζαμε από τότε, όσοι καλύπταμε δημοσιογραφικά εκείνες τις ταραγμένες ημέρες. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία, είναι οι "μύθοι" που γεννήθηκαν ώστε να δικαιολογηθούν πολιτικές επιλογές. Αρχικά, από εκείνους που έβλεπαν τον Αλέξη Τσίπρα ως "μπολσεβίκο" και έλεγαν, τότε, ότι στο δημοψήφισμα παίζονταν η συμμετοχή της Ελλάδας στον δυτικό κόσμο. Απλά και μόνο για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Στη συνέχεια, από όσους φαντάζονταν ότι...