Η αναφορά στη Ρόζα Λούξεμπουργκ ας αποδοθεί στις απόψεις της για τις απεργίες, όπως αυτές εκφράζονται κυρίως σε κείμενά της του 1902 και 1913, εκδομένα παλαιότερα στα ελληνικά υπό τον τίτλο "Απεργία και αυθορμητισμός των μαζών". Μάλιστα, με τα εν λόγω κείμενα και με την εν λόγω έκδοση με συνδέει και κάτι πιο προσωπικό: ήταν μια από τις πολύ πρώτες μεταφράσεις μου, επί χούντας (εξ ου και με ψευδώνυμο), εκεί γύρω στο 1970, πριν από 55 (!) χρόνια. Γενικά, πάντως, καλό είναι να τη θυμόμαστε τη Ρόζα. Οχι τόσο για τις αναλύσεις της και τις προβλέψεις της για τον καπιταλισμό, οι οποίες διαψεύστηκαν όπως και εκείνες σχεδόν όλων των μαρξιστών της εποχής της (θα εξαιρούσα τον παραγνωρισμένο Μπερνστάιν, τον πατέρα, ουσιαστικά, της Σοσιαλδημοκρατίας), όσο για τη ρητή αντίθεσή της στη λενινιστική αντίληψη για τη δομή και τον ρόλο του κόμματος, για τον τρόπο κατάληψης και άσκησης της εξουσίας. Ηδη στις αρχές του 1918, από τη γερμανική φυλακή όπου...