Οι γιορτές φεύγουν όπως ήρθαν απαλά κι αέρινα σαν πρωινή δροσιά... Μετά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα κιλά μένουν βαριά κι ανυποχώρητα κι οι τύψεις για την υπερβολή που επιτάσσουν οι μέρες, μας κυνηγούν και μας κατατρύχουν. Τι αγριογούρουνα, τι χοιρινά με πρασοσέλινα, τι σπλήνες γεμιστές, τι γουρουνόπουλα στη γάστρα και μανιτάρια άγρια και ροκφόρ από τη Γαλλία και μπρι και ρεμπλοσόν και αυγοτάραχο από το Μεσολόγγι και κρασιά ξινόμαυρα από τη δυτική Μακεδονία και μπρούσκα σκέτο αίμα από την Ηπειρο και μετά πουτίγκες και παύλοβες και προφιτερόλ και μπαμπαδάκια με ρούμι... Και ξημερώνει τ' Αι Γιαννιού και τάζεις μέχρι τ' Αι Θανάση να 'χεις έρθει στα ίσα σου... Αλλά δεν σ' αφήνουν ν' αγιάσεις. Κάτι ο φίλος ο Στάθης που σε διαολίζει κάθε Σάββατο, κάτι η ζωή που περνάει και χάνεται και λες:"Να μην φύγει στεγνή και άσιτη"... οι ταβέρνες σου γνέφουν ξανά σαν γυναίκες με πάθος και θέρμη. "Ελα - σου λένε- έλα μια τελευταία φορά". Κι...