Δεν είναι όλοι οι αγρότες επιδοματούχοι κομπιναδόροι, ούτε κάθε κτηνοτρόφος κυνικός πελάτης κάποιου βουλευτή. Δεν είναι όλοι με το χέρι απλωμένο στο κράτος. Και αν μερικοί είναι, φταίει κατά το ήμισυ το ίδιο το κράτος που τους εκπαίδευσε έτσι. Να υποβάλλουν ψεύτικες δηλώσεις στρεμμάτων γιατί αλλιώς δεν βγαίνει ο χειμώνας, να πιάνουν επαφές με πολιτευτές γιατί αλλιώς δεν εγκρίνεται η επένδυση, να γράφουν τα ζώα στ' όνομα της πεθεράς για να πάρουν διπλή εξισωτική. Αλλά δεν είναι αυτός ο κανόνας. Είναι το άλλοθι του καναπέ. Ο πραγματικός αγρότης δεν έχει χρόνο για ίντριγκα. Σηκώνεται στις 5 το πρωί και κοιμάται κουρασμένος, όχι διεφθαρμένος. Μετράει το βαρέλι και τη σοδειά, όχι τις γνωριμίες και τις ψήφους. Ζει με την αγωνία του καιρού, με το άγχος της αγοράς, με τον φόβο της ζημιάς. Αν κάνει καύσωνα, χάθηκε. Αν βρέξει πολύ, πνίγηκε. Αν δεν πιάσει τιμή το γάλα, πάει η χρονιά. Ναι, θα έρθει ο ΕΛΓΑ μετά τη ζημιά, αλλά κι αυτός, με άλλο...