Πραγματικά, ούτε στον χειρότερο εχθρό μου (που δεν έχω εχθρούς αλλά λέμε τώρα) δεν θα το ευχόμουν αυτό, να είναι friendzoned από κάποια που την αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Το είδος της βαθιάς αγάπης, η ένταση της οποίας δεν είναι σαν πυροτέχνημα όπως ο κεραυνοβόλος έρωτας που όσο περνάει ο χρόνος, απορροφιέται σιγά σιγά από το σκοτάδι της νύχτας, αλλά της έντασης εκείνης που ακόμα και μία καρδούλα να βάλει ως αντίδραση σε κάποια σου ανάρτηση ή μήνυμα, εσύ χαμογελάς με την σκέψη ότι εκείνη την στιγμή, εκείνη την απειροελάχιστη και φευγαλέα στιγμή, που πάτησε με το δάχτυλό της 2 φορές πάνω στην δημοσίευση/μήνυμά σου, σκεφτόταν εσένα και μόνο εσένα. Δεν θα είμαστε ποτέ κάτι πέρα από φίλοι, δυστυχώς μου το ξεκαθάρισε αυτό (δεν είναι θέμα έλξης, απλά είχε σχέσεις με αγόρια και είχε κακές εμπειρίες και πλέον μόνο με κοπέλες επιδιώκει την ερωτική σχέση). Την αγαπώ τόσο πολύ, δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Αν την σκέφτομαι, ακόμα...