Τις τελευταίες ημέρες το θέατρο του παραλόγου γύρω από το θέμα της ΑΤΑ πάει... σύννεφο. Από τη μια οι εργοδοτικές οργανώσεις προσπαθούν να εργαλειοποιήσουν το κοινό αίσθημα των εργαζομένων που δεν καλύπτονται με συλλογικές συμβάσεις -και κατ' επέκταση δεν λαμβάνουν ΑΤΑ- βαφτίζοντας "εκσυγχρονισμό" τη φιλοδοξία τους για κατάργηση ενός τόσο σημαντικού θεσμού για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού, του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και από την άλλη η κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη αγνοεί επιδεικτικά πως εκτός από τον ρόλο του διαμεσολαβητή έχει και τον ρόλο του μεγαλύτερου εργοδότη (το κράτος δηλαδή) και προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους -δηλαδή τις συντεχνίες- πως με το να παραμένουν σε ένα ανούσιο διάλογο που δεν προτείνεται ουσιαστική λύση θα βρεθεί η "χρυσή τομή". Αγαπητέ κύριε Υπουργέ, καμία "χρυσή τομή" δεν πρόκειται να εξευρεθεί από μόνη της από τη στιγμή που δεν αναλαμβάνεται η πολιτική...