Οι IDLES δεν είναι μια μπάντα που θέλει να σου προκαλέσει δυσφορία, για να σε βγάλει ντε και καλά εκτός comfort zone, που λένε. Μιλάνε για τη δύναμη της ευαισθησίας, για τη μουσική σαν πλατφόρμα επικοινωνίας, για την αγάπη. Πρώτα από όλα αγκαλιάζουν τα δικά τους λάθη και μετά σε καλούν να κάνεις το ίδιο την ώρα και τη στιγμή που στη σκηνή ακούγονται μανιασμένα ριφ και στην αρένα γίνεται ο κακός χαμός. Αν και ο ήχος τους υπήρξε κατά διαστήματα καταιγιστικός, ποτέ δεν έκαναν την οργή τους σημαία. Μπορεί να ουρλιάζουν στο "Mother" ή στο "Danny Nedelko", αλλά το μήνυμα τους είναι για την προστασία και την κατανόηση. Δεν κάνουν σκληρό πανκ για να εκτονωθούν ούτε το να περάσει καλά ο κόσμος είναι αυτοσκοπός. Είναι για να επέλθει κάθαρση, για γιατρειά. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το "Samaritans". Αν δεν προσέξεις τους στίχους, είναι ένα ωμό punk τραγούδι. Αν ξεχάσεις για λίγο την ένταση και τον ρυθμό, είναι μια αμφισβήτηση της εγγενούς...