Στο Ο άνθρωπος με το χρυσό πιστόλι, του Ian Fleming, ο James Βοnd παραγγέλνει στο μπαρ του τζαμαϊκανού ξενοδοχείου Thunderbird, αντί για Martini, ένα Pink Gin με Beefeater και μπόλικα bitters (βάμματα βοτάνων σε υψηλόβαθμο αλκοόλ). Πράγματι, αν κάποιος ζητούσε από έναν μπάρμαν ένα "ροζ gin", το πιθανότερο ήταν να είναι αγγλοτραφής, όπως ο 007, κι αυτό που ήθελε να προσγειωθεί μπροστά του ήταν ένα δυνατό cocktail που γεννήθηκε εν πλω στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι ναύτες του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού άρχισαν να αναμειγνύουν Angostura bitters, που τους παρέχονταν ως φάρμακο για τη ναυτία, με gin, για να κάνουν πιο ευχάριστη την κατάποση. Ο "θεραπευτικός" αυτός συνδυασμός επέστρεψε στη Γηραιά Αλβιώνα μέσω Δυτικών Ινδιών και Κίνας, διαδόθηκε στα βρετανικά μπαρ, και μετά, έχοντας κερδίσει μια θέση στην αρχειοθήκη των κλασικών cocktails, ξεχάστηκε, όπως πολλά άλλα. Το τι σημαίνει όμως σήμερα "ροζ gin" απέχει πολλά ναυτικά μίλια από...