Παρακολούθησα μια μεσημεριανή εκπομπή, από αυτές με τις πολύ δραματικές μουσικές και τις βαρύγδουπες "απειλές" για αποκαλύψεις που θα σοκάρουν το πανελλήνιο. Ο παρουσιαστής, κοιτάει την κάμερα με εξίσου απειλητικό ύφος, όσο στο πάνελ τρεις άνθρωποι (ανάμεσά τους και μια ποινικολόγος) δικάζουν ασταμάτητα όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στο λεγόμενο "αστυνομικό δελτίο". Ας πούμε ότι το ύφος και η θεματολογία είναι περί ορέξεως• υπάρχει πράγματι ευρύ κοινό που αρέσκεται να βλέπει για εκατοστή φορά ένα φρικαλέο βίντεο ή να ακούει ένα τρομακτικό ηχητικό, από ένα έγκλημα. Χωρίς αυτά να συνοδεύονται απαραίτητα από κάποια αποκάλυψη, εκτός της "μαρτυρίας" ενός ανθρώπου ο οποίος στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει τίποτε για την υπόθεση. Εξάλλου, την εξιχνίαση θα την κάνει η αστυνομία, όχι ο θεατής από τον καναπέ του. Υπάρχουν, όμως, και κάποια θέματα τα οποία είναι ειδικού χειρισμού. Αυτό δεν εμποδίζει τις...