Ας ξεκινήσουμε από μερικούς κοινούς τόπους, ώστε να δημιουργηθεί ένα μίνιμουμ πεδίο συνεννόησης. Από το 2013 και μετά η Ευρώπη -και ως έναν μικρότερο βαθμό όλη η Δύση- δέχεται έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Σε αυτή τη γενική τάση υπάρχουν περίοδοι έντασης και περίοδοι ύφεσης, αλλά συνολικά ζούμε σε μια εποχή αύξησης της μετανάστευσης. Οι λόγοι για αυτό είναι μάλλον αντικειμενικοί: τα τελευταία χρόνια, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, υπάρχουν πολλές χώρες που μαστίζονται από εμφυλίους πολέμους, μάχες φατριών που εναλλάσσουν την κυριαρχία τους σε περιοχές ή καθεστώτα μηδενικής ανοχής. Ενίοτε έχει βάλει και η ίδια η Δύση το χεράκι της σε αυτό. Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Σουδάν, Παλαιστίνη, πιο πριν Ιράκ, είναι μερικές τέτοιες περιοχές. Ο κόσμος φεύγει από εκεί για να αποφύγει τον πόλεμο ή τη σύλληψη από βίαιες ένοπλες ομάδες ή εγκαταλείπει ερημωμένους τόπους. Ας είμαστε ειλικρινείς: η τάση αυτή...