Κοινοποίηση 0 Σχόλια Τελευταίο βράδυ στην Κόνιτσα, πάνω στα βουνά της Πίνδου, 62 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα. Μπαίνω στο δωμάτιο και ανοίγω το παράθυρο. Βλέπω την Κόνιτσα να απλώνεται στα πόδια μου, την πεδιάδα της και την κοίτη του Αώου, τα φώτα από τα χωριά στα βουνά της Αλβανίας απέναντι. Πάνω στην κεντρική πλατεία, Κονιτσιώτες και επισκέπτες που ήρθαν για το βαλκανικό φεστιβάλ "Γιατί είν' μαύρα τα βουνα;" της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση πιάνονται χέρι - χέρι και χορεύουν στην κεντρική πλατεία τις χαρές, τους πόνους και τους καημούς της Ηπείρου, που παίζει το συγκρότημα των Χαλκιάδων. Το κλαρίνο του Κωνσταντίνου Χαλκιά αντηχεί σε όλη την πλαγιά της Τραπεζίτσας, όπου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά η κωμόπολη.Ένα κρητικό γλέντι λαμβάνει χώρα στην κεντρική πλατεία της Κόνιτσας, λίγο πριν ολοκληρωθεί το τριήμερο φεστιβάλ της Στέγης. (Φωτογραφία: Ανδρεάς Σιμόπουλος) 1:15 το βράδυ ακούγεται και η τελευταία νότα του κλαρίνου, εκείνο το...