Η Ευρώπη, λέει η πολιτική γεωγραφία, βρίσκεται στη Δύση. Αλλά στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, μοιάζει να είναι το επίκεντρο της ζωής που δεν έχουν και δεν τολμούν να απαιτήσουν στις χώρες τους. Η εικόνα είναι γνώριμη. Φουσκωτές βάρκες και σαπιοκάραβα οργώνουν λαθραία την Μεσόγειο για να ξεφορτώσουν ψυχές στα βόρεια παράλια από την Ισπανία ως τη Κύπρο. Άλλοι πάλι το επιχειρούν από την Τουρκία που έχει μετατραπεί σε διαμετακομιστικό σταθμό. Σύνορα μιας Ηπείρου, στην οποία θεωρείται "ανθρωπιστική υποχρέωση" η υποδοχή, όποιου καταφέρνει να πατήσει το έδαφος της. Το παράδοξο ξεκινά από την απλή ερώτηση που λίγοι τολμούν να κάνουν. Γιατί η πλειοψηφία αυτών των μεταναστών - στην πλειοψηφία τους, νέοι, άντρες, μουσουλμάνοι - δεν επιλέγουν χώρες με την ίδια θρησκεία και παρόμοια κουλτούρα; Γιατί δεν πάνε στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία, στο Ιράν, στη Σαουδική Αραβία ή στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα; Εκεί...