Ένα λιλιπούτειο νησί που μοιάζει με επίγειο παράδεισο, μια ανάσα από την Αιτωλοακαρνανία, με κέντρο του το λιμάνι του που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά. Εκεί δένουν και πολλά σκάφη που ταξιδεύουν στην περιοχή, αναζητώντας απάνεμο καταφύγιο. Όμως η βασική ιδιαιτερότητα του Καλάμου είναι τα πανύψηλα πυκνά πεύκα, σκαρφαλωμένα ακόμη και στα πιο απόκρημνα σημεία να ξεφυτρώνουν μέσα από τα βράχια, φτάνοντας ως την άκρη της θάλασσας. Υπάρχουν ακόμη μέρη σε αυτή τη χώρα που μπορείς να τα αποκαλέσεις χωρίς υπερβολή επίγειους παράδεισους... Άκουγα από χρόνια γι΄ αυτόν τον Κάλαμο -όχι της Αττικής, αλλά της Λευκάδας- και την απαράμιλλη ομορφιά του, από φίλους που είχαν πάει εκεί στο παρελθόν, αλλά σκεφτόμουν "εντάξει, πόσο πια..." Μέχρι που τον αντίκρυσα η ίδια, ταξιδεύοντας προς τα εκεί με πλοιάριο από το Νυδρί της Λευκάδας. Το βλέμμα μου ...πρασίνισε ενώ η ψυχή μου αγαλλίασε βλέποντας τέτοια παρθένα ομορφιά. Καμία υπερβολή δεν υπήρχε τελικά...