..."Είν' η προσπάθειές τους, των συφοριασμένων / είν' η προσπάθειες των σαν των Τρώων". Για τον Τσίπρα και τον Σαμαρά γράφω, παραφράζοντας ελαφρώς τον μεγάλο αλεξανδρινό ποιητή μας. Οι δυο συφοριασμένοι "πρώην", μόνοι τους έκτισαν τη μοίρα τους πετραδάκι-πετραδάκι, αλλά τώρα, στα πολιτικά στερνά τους, την καταριούνται και ψάχνουν τρόπους να την αντιστρέψουν. "Μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς" θα τους απαντούσε ο Καβάφης αν τον ρωτούσαν, όμως στα περισπούδαστα "ινστιτούτα" δεν συνηθίζουν να ρωτάνε τους ποιητές. Προτιμούν τα ιδιοτελή ψιθυρίσματα αμαθών καλοθελητών και τη φαντασιακή μετατροπή των προσωπικών επιθυμιών τους σε δήθεν πραγματικότητα. Κατά τα φαινόμενα, η κοφτερή πλην υπαινικτική ποιητική γλώσσα δεν φτουράει στην αδυσώπητη πολιτική σκακιέρα. Μάλλον χρειάζεται η επιστράτευση φράσεων της πιάτσας και ανεκδότων από τον καιρό που φορούσαμε τα χακί. "Πού πάτε, ρε Καραμίχαλοι; Στα οκτώ κόμματα που ήδη ταλανίζουν την ύπαρξή...