ΟΒασίλης Μπισμπίκης αντί για "συγγνώμη" φόρεσε το κοστούμι του θύματος. Έσπασε ό,τι βρέθηκε μπροστά του, εγκατέλειψε το αυτοκίνητο για να μη γίνει αλκοτέστ, κι όταν άναψαν τα φώτα,ζήτησε από τους δημοσιογράφους να δείξουν "ίδιο ζήλο για την τέχνη και τον πολιτισμό". Ωραία ατάκα, μόνο που δεν ισιώνει λαμαρίνες. Η υπόθεση είναι απλή. Αν θες χειροκρότημα, πας στη σκηνή. Αν θες τιμόνι, το πιάνεις νηφάλιος. Το "κυνηγούν τον καλλιτέχνη" και δεν είναι άλλοθι, είναι πρόζα σε μονόπρακτο του δρόμου. Οι ζημιές πληρώνονται, οι κανόνες τηρούνται, κι ύστερα μιλάμε και για τον πολιτισμό. Γιατί πολιτισμός είναι να μην την κοπανήσεις όταν έχεις προκαλέσει τόση καταστροφή. Και κάτι ακόμα. Όταν λες "δείξτε ζήλο για την τέχνη", να θυμάσαι ότι το πρώτο προσόν των μεγάλων καλλιτεχνών είναι η αυτοκριτική. Τον ρόλο του Βασιλάκη Καίλα στο έργο "ο κατατρεγμένος", το έχουμε ξαναδεί και δεν κόβει εισιτήρια. Μ.Κα. Ειδήσεις σήμερα