Σαν μόνιμη επωδός κάθε κοινωνικής επαφής ακούγεται τελευταία το πόσο αφόρητη έχει γίνει η ζωή στην Αθήνα. Πώς είναι δυνατόν η Κηφισίας να έχει διαρκές μποτιλιάρισμα από το νωρίς πρωί μέχρι αργά το βράδυ! Πόσες ώρες χάνει κανείς στον δρόμο και πόση υπομονή χρειάζεται για να βρει να παρκάρει! Πώς όλα έχουν γίνει ξαφνικά πιο δύσκολα στην πόλη, από τα ψώνια μέχρι ακόμα και τη διασκέδαση! Και τι κόστος έχει όλο αυτό για την οικονομία και, κυρίως, την ποιότητα ζωής μας! Μου μοιάζει προφανές: Απλώς δεν χωράμε πια σε αυτή την πόλη. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η πρωτεύουσά μας συγκεντρώνει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά του συνολικού εθνικού πληθυσμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ το 80% των Ελλήνων ζει μόλις στο 25% της επικράτειας. Στριμωχνόμαστε στην Αθήνα σαν να ζούμε μέσα σε έργο του Γαίτη. Η (υπερ)δραστηριότητα που ακολούθησε το τέλος της κρίσης και την Covid -μαζί με την αυξημένη παρουσία των τουριστών-...