Του Γιώργου Κ. Στράτου Ο άνθρωπος είναι μιμητικό ζώο. Μαθαίνει από ό,τι βλέπει γύρω του και στη συνέχεια το κάνει ο ίδιος. Ευτυχώς! Γιατί για φανταστείτε τι θα γινόταν αν κάθε μέλος του είδους μας αποφάσιζε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο για το καθετί; Το απόλυτο χάος, η απόλυτη αδυναμία να διασωθούν, να ταξινομηθούν, να κεφαλαιοποιηθούν και να μεταβιβαστούν η γνώση και η εμπειρία όσων προηγήθηκαν. Κοντολογίς, θα ξεκινούσαμε από τη γέννησή μας, καθένας μόνος του, για να ξαναβρούμε την ίδια άκρη και αρχή με τον προπροπάππου μας! Σ' αυτήν την ιδιότητα οφείλονται η επιβίωσή και ο πολιτισμός μας. Η λέξη-κλειδί που τη συμπυκνώνει είναι η "ΜΝΗΜΗ". Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα "μνάομαι - μιμνήσκομαι" που σημαίνει "ανακαλώ μια προηγούμενη εμπειρία στη συνείδησή μου, θυμάμαι, αναφέρομαι σε κάτι παλιότερο". Οι πρόγονοί μας στη Μυθολογία τους κατέτασσαν ως θεότητα την προσωποποίησή της, τη Μνημοσύνη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας...